Bu bir itiraftır...

Sarımsak değil bir mandalina olmak!

Özellikle otuzlu, kırklı yaşlarımdayken bazen bazı bayan arkadaşlarımla😏 sohbet etmekten keyif alamadığımı  hissederdim. Bu hissi o yaşlarımda anlamlandıramazdım. Üzülürdüm. Yalnız kalmaktan, dışlanmaktan korkardım.🙄 Onların arasına girmek, onlar gibi sohbetler etmek isterdim. Ben de sanki sohbetin (içinde) -miş, sohbeti (anlıyor) -muş gibi yapardım. Anlayacağınız sarımsak gibi davranırdım yahuu...🤦‍♀️ Peki ben sarımsak mıydım? HAYIRRR ben bir  mandalinaydım. Oh be itiraf ettim! (Bu resim beni nasıl da bülbül gibi öttürdü..🥰 ) Şimdiyse aklımda şu soru "Neden yaparmışım acaba ben bunu kendime"?

Cahilliğimden, dünya'nın renginin  bu mu olduğunu sanar mışım?  😂

Yok yok suçlu ben değilim . Suçlu burada  TIK TIK.