Brezilya da Rio Karnavalında bu abla ve enişteyle tanışmıştık.
Tam arkalarında oturduk.
O kadar doğaldılar ki. Tüm karnaval boyunca nasıl samimi, nasıl içten eğlendiler anlatamam.Biz karı-koca onları seyrederken karnavalı seyredemedik o kadar yani...
Bu kadar güzel, doğal eğlenen insanları izlemek benim için ayrı bir tecrübe oldu. Karnaval boyunca tüm samimiyetimle onları alkışladım. Bilemediğim Portekizcemle sadece kaşımla, gözümle sevgimi gösterdim. İzin alıp videolarını çektim. Onlarda sağolsunlar benimle iletişim kurmaya çalıştılar. Ayrılırken neredeyse ağlamaklıydık. 😍
Benim doğduğum topraklar da;
Gelibolu'da
yüzyıllarca Türk, Rum,Yahudi, Ermeni halkları hep birlikte yaşamışlardır.
Birbirleriyle didişmeden, koyun koyuna...
Örneğin; babamın hem asker hem de esnaf arkadaşı Yasef Amca 1960'lı yılların başında İsrail'e göç etmişler. Rahmetli babacığım arkadaşını özlemle anlatırdı.
Çocukken beraber çitlembik ağacına nasıl tırmandıklarını,
ceplerine çitlembikleri nasıl doldurduklarını sonrasında da beraberce nasıl yediklerini...
Babamı dinlerken kocaman bir fotoğrafın içersine girerdim.
Bu fotoğrafta babamın ben de arkadaşı olurdum. 🎈🎈
Necati ve Yasef ile ağaca tırmanıp, onlarla çitlembik toplardım...
Sonrasında iskelede oturup ayaklarımı da denize sokar, çitlembikleri onlarla bir güzel yerdim😊
💢💢💢
İnternetin hızlandığı ve mailleşmenin yaygınlaştığı 2000'li yılların başında Ahmet bir mail aldı.
O yıllarda Ahmet'te, www.gelibolu.net sayfasıyla uğraşıyordu.
Bu mail de bu sayfa aracılığıyla gelmişti.
Aslında buna sadece mail demek eksik olur.
Yaşanılan şey bir mucizeydi ...
İki temiz yüreğin, ne olursa olsun asla birbirlerini unutmadıklarının kanıtıydı.❤
Çünkü bu mail;
İsrail'den Yasef Amca'nın oğlundan geliyordu.🙏
Yine bu mail de;
Babasının çok hasta olduğunu ve bu hasta babasının
çocukluğunun, gençliğinin geçtiği Gelibolu'yu çok özlediğini yazıyordu.
Bir de asker arkadaşı Necati Usta'yı (babamı) tanıyıp tanımadığımızı soruyordu.😔
Anneme söyledim hemen.
Çoook sevindik...karmakarışık duygularla cevapladık maili.
Telefon numaralarını istedik, verdiler.
Hemen aradık.
Yasef Amcam çok hasta olduğundan konuşamıyordu.
Biz de evlatlarıyla konuştuk.
Kaşıyla ,gözüyle hasta yatağından babamı sorduğunu söylediler.
Telefonda, evlatlarına babamı kaybedeli 10 yıl olduğunu usulcacık söyledim. Ve ekledim; "Yasef Amcam üzülmesin, ona söylemeyin babamın öldüğünü. Ona deyin ki; Necati çitlembikleri toplamış seni bekliyormuş, çabuk gelecekmişsin yoksa hepsini o yiyecekmiş."..😢
💢💢💢
Ben bunu neden paylaştım?
Bu gün "Mübadelenin İki Köyü" belgeselinin 2. bölümünü seyrederken orada
Fehmi Amca'yı tanıdım.
Fehmi YILMAZ, Yunanistan'ın Krifçe köyünde doğar.
Çocukken Krifçe'de kuyuya düşer. Sonra ne mi olur?
Fehmi Amca 80 yıl bile geçmiş olsa o kuyunun peşine düşer...
"İnsanın anayurdu çocukluğudur" sözünü de yine benim aklıma getirir.
Tarihe, geçmişe meraklıysanız,
bir de sımsıcacık insan ilişkilerini de özlediyseniz diye buraya bırakıyorum...
Oğlanın okuma yazmaya geçtiği ilk günden beri okuduğu tek kitap HARRY POTTER oldu.🙄
Hem de ne okumak... Kitap biter. Tekrar okur.
Olmadı öbür cildini bulur, onu okur.
Yetmez, kalkar filmini seyreder.
Ertesi gün seyrettiği filmi tekrar seyreder.
Kitapta geçen sihirleri yapmaya çalışır.
Konuşmalarını taklit eder.
Kitabın çıkacağı gün heyecandan uyumaz.
Hatta Harry ile tanıştığımızda bacak kadar bir çocuktu, şimdi o da koca adam oldu bizimki gibi…
Oğlan Amerika'da . Yaşı oldu 25.
Hala kitaplığında sadece Harry var.
Kitaplığından geçtim arabasında da Harry Potter'ı dinlemeye başlamışşşş.
"Oğluşum bu ne hal?" diyecek oldum.
Harry'nin yerine başka birini koyamazmış.
İhanet mi etseymiş SEVDİCEĞİZİNE bunca yıldan sonra?😌
Harry Potter serisininin yazarı Joanne Kathleen, bana göre Harry'nin annesi “Jo” Rowling ya da J. K. Rowling olarakta biliniyor. 31 Temmuz 1965’te Birleşik Krallık’ta doğmuş. Hayatında yaşadığı tüm olumsuzluklara rağmen yazmaktan vazgeçmiyor.
Harry Potter ile de dünya'nın en zengin yazarı unvanını da alıyor. Hayatı da film olarak çekilmiş.
