70 lerin sonu 80lerin başı. İlkokuldayım. Mutfakta kocaman bir radyomuz var. Babam sağ. O da çok severdi. Heyecanla beklerdik ‘Radyo Tiyatrosu’nu. Sesler müzikler…Çocuk dünyamda sadece işiterek canlandırdığım kocaman bir fotoğrafın içine girerdim.
Şimdilerdeyse evde iş yaparken, yürüyüşteyken… dinliyorum. Babam yok artık. Kalbim sızlıyor. Ama yine de iyi hissettiriyor. Eski bir dostla sohbet eder gibi, babam yanındaymış gibi…
Havalar birdenbire ısındı dostlar. Havanın böyle güneşli ve sıcak olması da İnsanın moralini düzeltiyor. Ama yine de ben kış insanıyım. Yağmurlar yağsın, dışarıda fırtınalar kopsun, hava buz gibi olsun isterim. Haaa bir de mutfaktan gelen fırından yeni çıkmış tarçınlı havuçlu kekin kokusu olsun isterim. Oh mis…☺️
Neyse uzatmayayım:) az önce bir film izlemeye başladım. YouTube de ve film kanallarında var. Adını yazmanız yeterli. Sizlerin de beğeneceğinizi düşünüyorum İyi seyirleeeer
Konusu; Hayatı 50 yıldan uzun süredir paylaşmış John ve Ella (Helen Mirren) çifti, 'The Leisure Seeker' adını verdikleri araçlarıyla birlikte birçok seyahate çıkmışlardır. Artık Alzheimer belirtileri göstermeye başlayan John ve sürekli ona destek olan Ella, son bir kez unutulmaz bir macera yaşamak için Boston'dan Key West'teki Ernest Hemingway Evi'ne, kimseye haber vermeden bir yolculuğa çıkmaya karar verirler.
Sevgili kızım, güzel arkadaşım...
Sana yazmaya başladığım şu dakikalarda pek sevdiğim bir şarkıyı dinliyorum. Senin de çok sevdiğin Yaşar söylüyor;
"Bütün bu olanlardan,
Bütün bu yaşananlardan
öğrendiğim bir şey varsa; sabır...
Sıkıldığın zamanlarda beni düşün dağılır" diyor...
Geçen sabah seni yatakta öperken "Canım sıkılınca seni düşünüyorum, dağılıyor" dediğimde gözlerini kocaman kocaman açıp önce teşekkür ettin sonra da "Dağılmak ne demek anne" diye sordun. Topuğunu ısırdım kahkaha atarken... Ve anlatmaya çalıştım sana "dağılmak" ne demek... Saçların dağılır, oyuncakların, odan dağılır, bulutlar dağılır...
Ama aslında bir gün, çok yıllar sonra, belki de genç kızlığa adım atığın yıllarda okuyacağını düşünerek dağılmanın başka bir anlamından söz etmek istiyorum sana bugün...
Güzel kızım,
Umarım mutlu bir ömrün olur... Ama biliyorum ki o ömrün bir yerinde bir sebepten dolayı bir daha toplanamayacak kadar dağıldığını düşündüğün anlar olacak...
Başarısızlıklar yapacak sana bunu en çok. Aşkta, sokakta, seçimlerinde, işinde yanıldığını fark ettiğinde başarısız hissedeceksin kendini.
Değersiz bulacaksın aynadaki suretini. Anlamını arayacaksın yaşadıklarının...
"Bir sebebi olmalı diyeceksin..."
Hiçbir felaket tek başına gelmediği için, üst üste gelen darbeler dağıtacak seni...
Her bir parçanın nerede olduğunu anlayamayacak kadar ağır da geçebilir mutsuzlukların. Ama sakın "bundan daha çok üzülmem" deme... Hayat o kadar çok deneyecek ki seni, her defasında nasıl olup da bunca şaşırabildiğine şaşıracaksın.
Bugün sahip olduğum ne varsa ağır bedeller ödedim hepsi için. Buna o vahşi yaşam sevincim de dahil. Hâlâ o kadar sınanmakta ki bazen yorgun düşüp, sana bırakacak kadar mucize kalacak mı içimde diye düşünmekteyim. İşte öyle anlarda, yani "Eyvah dağılıyorum" dediğim anlarda seni düşünüyorum...
Sen öyle bir topluyorsun ki beni, bütün sıkıntım dağılıyor...
Yaşam gücü oluyorsun bana...
Sen benim yaşıma geldiğinde "annemler gençken pek severmiş" diyeceğin bir film olacak, adı "Cesur Yürek" (Benim annem de Spartacus'ü severdi.)
Senin için yaptığım arşivde umarım bulabilirsin...
O filmdeki kahramanın kıyasıya dövüştüğü savaşçının miğferini çıkardığı bir an vardır. Miğfer çıktığında kahramanın yüzündeki şaşkınlık ve hayal kırıklığı o sahneyi her düşündüğümde bir yumruk yapar kalbimi. Çünkü uğruna savaştığını sandığı kan kardeşidir onu öldürmek isteyen...
İşte ihanet budur bebeğim..
Bu öyle bir dağıtır ki insanı bir daha asla tek parça olamayacağını düşünürsün...
Uğruna savaştıklarının aslında seni öldürmek isteyen olduğunu anladığında sakın sakın intikam almaya kalkma... Sen pis oyunlara girme... Pislenme...
Çekil oradan hemen; zor biliyorum ama kesip at kanayan yerini. Bir kere yüreğini kirletenden dost olmaz insana.
Ve yaralı da olsa yerdeki, bir daha arkana bakma; hain ölürken de haindir! Ve o hain kendini adadığın halkının içinden de, yatağından da, yoldaşlarının arasından da çıkabilir, şaşırma!
Bebeğim;
Biliyorum benden duymaya alışık olmadığın kadar karanlık bu mektubumdaki kelimelerim. Ama karanlığın içindeki ışıktı aradığımız, bu yüzden yürüdük hayatın üzerine...
Sana "Büyüyünce ne olmak istiyorsun?" diye sorduğumuzda hep "anne olmak" istediğini söylüyorsun. Ben de sana "anneliğin bir meslek olmadığını" söylüyorum. "Bir iş yaparsın ve istersen anne de olursun" diyorum ama sen sadece anne olmak isteğinde inat ediyorsun. Bu konudaki tatlı fikrinin olgunlaşması için büyümeni bekliyorum.
Bu anneler gününde sen dörtbuçuk yaşındasın, bense otuzbeşbuçuk...
Senin doğumuna dek ne kadar deli esiyorsa kafamdaki rüzgar sen doğduktan sonra da hız kesmedi hiç. Senin güçlü, ayaklarının üzerine basan, ne istediğini bilen, gururlu, anlamlı kavgaların ve annen kadar deli rüzgarların kadını olmanı dilerim.
Hepsinden önemlisi; kutsal annelik oyununa gelmemeni isterim.
Doğurduğun çocuk senin yaşam gücün ve zenginliğin olsun; kimliğinin sebebi, açamadığın kapıların anahtarı, arsızlıkların maskesi değil...
Velhasıl benim güzel meleğim,
"Bütün bu olanlardan
Bütün bu yaşananlardan
öğrendiğim bir şey varsa sabır
Sıkıldığın zamanlarda beni düşün dağılır."
Seni seviyorum...
İclal AYDIN
(Foto: İclal Aydın & Kızı Lâl)
🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋
💫sen de dinlemek istersen….ALIŞTIM
