70 lerin sonu 80lerin başı. İlkokuldayım. Mutfakta kocaman bir radyomuz var. Babam sağ. O da çok severdi. Heyecanla beklerdik ‘Radyo Tiyatrosu’nu. Sesler müzikler…Çocuk dünyamda sadece işiterek canlandırdığım kocaman bir fotoğrafın içine girerdim.
Şimdilerdeyse evde iş yaparken, yürüyüşteyken… dinliyorum. Babam yok artık. Kalbim sızlıyor. Ama yine de iyi hissettiriyor. Eski bir dostla sohbet eder gibi, babam yanındaymış gibi…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder