Bu bir itiraftır...

Sarımsak değil bir mandalina olmak!

Özellikle otuzlu, kırklı yaşlarımdayken
bazen
bazı bayan arkadaşlarımla😏
sohbet etmekten keyif alamadığımı  hissederdim.
Bu hissi o yaşlarımda anlamlandıramazdım.
Üzülürdüm.
Yalnız kalmaktan, dışlanmaktan korkardım.🙄
Onların arasına girmek, onlar gibi sohbetler etmek isterdim.

Ben de sanki
sohbetin (içinde) -miş,
sohbeti (anlıyor) -muş gibi yapardım.

Anlayacağınız sarımsak gibi davranırdım yahuu...🤦‍♀️

Peki ben sarımsak mıydım?
HAYIRRR ben bir  mandalinaydım.
Oh be itiraf ettim! (Bu resim beni nasıl da bülbül gibi öttürdü..🥰 )

Şimdiyse aklımda şu soru
"Neden yaparmışım acaba ben bunu kendime"?

Cahilliğimden,
dünya'nın renginin  bu mu olduğunu sanar mışım?  😂