Sakarya/ Pamukova
Bana, öğretmenliğime, evliliğime, anneliğime; sabır dedi, zaman dedi, hep emek vermelisin dedi.
Sessiz sessiz bekledi, tüm fırtınaların geçmesini.
Hayal ettiklerini değil de,hayatın getirdiklerini ne zaman kabul ediyorsun yüreğinde ve mantığında. İşte o vakit, sakinleşiyor her şey...
Bunun için de; zaman gerekiyor, sabır gerekiyor...
Pamukova,
1999'un baharında bize, minik ailemize yeni umutlar getirdi. Amerika'ya göreve gitmek için Ahmet seçilmişti.
Ahmet;
Hazırlık yaptı/ yaptık.
Sınava girdi/girdik.
Mülakata gitti/gittik.
Dua etti/ ettik.
"Bekle, haber gelecek" dediler.
Bekledi/ bekledik...
Kullar plan yaparken, Allah gülümsermiş.
17 Ağustos 1999'da o korkunç depremi yaşadık.😔 Aklımızdan, yüreğimizden silinip gittiği bir anda, deprem çadırındayken haber geldi. "Amerika'ya eylülde gidiyorsunuz"diye.. GİTTİK.
Görevimizi layıkıyla yaptık. Vatana geri döndük.
ŞÜKÜR...
Bu resimlerde sizin göremeyeceğiniz
bir hüzün var. Tek benim gördüğüm, bildiğim.
Tek Ahmet'in gördüğü, bildiği...😔
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder