Emekli olacağımı duydu yavrular..
Duymalarını istemedim aslında . Anlatmayı beceremem de üzülürler diye...
Eski defterlerinden anı defteri yapmışlar bir de duygularını yazmışlar.
Yanıma geldiler, koca gönüllülerim...
Nasıl anlatsam?, Nerden başlasam? Dedim ki;
"Yavrular, birini özleyince ve o kişiyi de görme şansınız da yoksa benim yaptığım bir taktik var. Bakın şimdi bana, gözlerimi kapattım hayal ediyorum Ekim'i. (en yakınımdadır o an Ekim). Ve içimden diyorum ki Ekim neredeysen mutlu olmanı istiyorum. Mesleğini eline almış bir genç kız olmuşsundur umarım. Allah'ım Ekim'i koru . Aynı şeyi siz de benim için yaparsanız, asla birbirimizi unutmayız."
Anlayıp anlamadıklarını çözmek için "Hadi deneyelim." diyorum.
Mete, her zamanki gibi önce atlıyor, gözlerini kapatıyor.
"Ferdağ öğretmenimi hayal ediyorum. Burnunda kemik var, dişleri de çarpık..."
"Ferdağ öğretmenimi hayal ediyorum. Burnunda kemik var, dişleri de çarpık..."
Dur METE....Stop METE...Bu kadar detaya gerek yok kuzum diyerek dalıyorum Mete'min hayaline:))
Sonra da; hayalinde, yüzümü çizecek kadar görmüş ya beni diye seviniyorum.
Boşuna şarkılara bile söz olmamış. "Büyüdük ve kirlendi Dünya" diye.
Çocuklardaki safiyane ve masumane bakışaçılarını ve bunları da çekinmeden dile getirişlerini seviyorum... çoğu zaman kocaman dağların ardında minicik fareler buluyoruz ama dünyalarının dağlar kadar olduğunu görmek de harika... :) Emekliliğiniz hayırlı olsun... yeni öğrenciliklere, keyifli heveslere kapı açsın.
YanıtlaSilNe güzel özetlemişsiniz yine...Hoş geldiniz🌼
YanıtlaSil